Benim Sevgili Kentim
Yıl, bin dokuz yüz doksan beşti
Aylardan
ekimdi o kötü ekim!
Saat on sekizi bir geçiyordu
Bütün saatler ve
benim saatim...
Doğuruyordu çığlıklarla
Ve bilinmedik binbir
sesle
Yırtar gibi ana rahmini
Döküp saçtı savaşlara
bedel...
Geri aldı verdiği armağanları
Bebeleri ve masum
gülücükleri
Dönülmez yollara düşürdü insanlarını
Vah benim
sarsılmış kentim...
Geçtim oralardan gözlerim yaşlı
Akşam iniyordu
kızıl göklerden
Kuşlar kaçıyordu görmemek için
Ah benim sevgili
kentim!
( 1998 )
Nedret Gürcan - Aşka ve Hayata Sunulmuş Şiirler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder