DEĞERLİ HEMŞEHRİM MUSTAFA AKKUŞ'UN BİR ŞİİRİ

DİNAR'DAN AYRILIŞ 

Asker oldum, hevesle ayrıldım Dinar'dan
Doğudan batıya, bazen güneye dolandım durdum
Zaman geldi, seyrederek çok yakınından geçtim
Görev yaptığım uzak şehirler Dinar'dan ayırdı beni

Ben Dinar'sız asla yapamam,su ve nefestir derken
Üç günlük mesafeden, sık sık rahat gelip giderken
Zamanla duruldu, gönül deryasındaki sert dalgalar
Zor geçen yılların yorgunluğu, Dinar'dan ayırdı beni

Emekli olunca, mutlaka Dinar'a dönmekti niyetim
Engel olan derin nehri, ummanı aşmaktı hedefim
Çocuklar yetişince çok gerekliydi eğitim, öğretim
Velhasıl çocukların okulları Dinar'dan ayırdı beni

Geçmişim, hep dostlarım hepsi Dinar'da kaldı
Hiç istemezdim amma imkânların dediği oldu
Kısmen de olsa çalışma iş sahaları dışarıdaydı
Sonrada oluşan sorunlar Dinar'dan ayırdı beni

Yakınlar ile çocukluk dostlarımı devamlı ararken
Depremin açtığı derin yaralar, yüreğimizi dağladı
Biraz daha sabredip, Dinar'a dönmeyi düşünürken
Dernekler kuruldu, DİKED Dinar'dan ayırdı beni

Yaşlılık siması sessizce yerleşti, yürüyen bedene
Yakın tanıdıklar gözükmez oldular, giden gidene
Gurbet acımasız, ne mutlu kendine sahip çıkana
Yerleşim bellidir, sahil İzmir Dinar'dan ayırdı beni.

                                                      Mustafa AKKUŞ
                    1964 yılında Dinar'dan ayrıldım. Halen dışarıda çırpınıyorum.
                    Dinar burnumda buram buram tütüyor.

ABBAS ÇETİN'İN ALBÜMÜNDEN